Slaap apart

In liefdesrelaties is het doorgaans een stilzwijgende vanzelfsprekendheid dat je in één bed ligt als je slapen gaat.   En alleen als een ruzie echt hoog opgelopen is, zal de man op de bank belanden.  Om die reden alleen al is het samen-in-één-bed-slapen een bevestiging dat het relationeel wel goed zit.  Maar feit is ook dat samen-slapen, op termijn, slecht is voor een goede nachtrust.

En als er iets is wat slecht is voor de gezondheid dan is het wel een verstoorde nachtrust.  Daar kunnen groentesapjes, hardloopsessies en linksdraaiende yoghurt-hapjes gewoon niet tegenop.   Nee, een onverstoorde nachtrust is de basis voor een goede gezondheid; en dat red je niet door samen in één bed te liggen.  Het eerste probleem is dat het samen-liggen, bijna als vanzelf, de belofte herbergt dat er ook gevreeën wordt.  En als één van de twee gewoon te moe is om te vrijen, dan zal de ander die afwijzing als bijzonder onaangenaam ervaren; en daardoor alleen al slecht slapen.  Overigens zal degene die geen zin heeft om te vrijen ook rustelozer slapen omdat het afwijzen van je partner nou ook niet bepaald als prettig wordt ervaren.  Het tweede probleem heeft te maken met de geluiden en bewegingen van de partner waarbij het snurken als het meest irritant wordt ervaren.  Nu kun je de snurker wel even wakker maken om je ongenoegen kenbaar te maken, maar dat geeft doorgaans weinig resultaat omdat, na verloop van tijd, het snurken gewoon weer begint.  Ja, je kunt er gewoon op wachten, waardoor je alleen al door die verwachting ook de slaap niet kunt vatten.  En dan heb ik nog niet eens over alle slaapbewegingen die als gevolg hebben dat je binnen de kortste keren het dekbed helemaal kwijt bent;  Het derde probleem heeft te maken met het naar-bed-gaan-ritueel: de één wil eerst wat lezen, de ander wil misschien wel de slaapkamer-televisie nog even aanzetten of eerst nog onder een hete douche staan.  Zelden is er een slaapritueel dat synchroon loopt met die van de ander, iets wat ook zorgt voor de nodige irritatie.  Voor wie een gezin heeft is er nog een vierde probleem omdat de kleintjes ook  binnen kunnen vallen om vervolgens tussen de ouders in te gaan liggen.  Opvallend is hoe meestal de vader uit bed wordt gewerkt, zodat het kind even helemaal alleen tegen mama aan kan kruipen.  En als de vader dit als vanzelfsprekend accepteert, dan kan hij, op het logeerbed, tenminste wel van een ongestoorde nachtrust genieten.  Al deze problemen kunnen simpelweg worden opgelost door altijd apart te slapen; en elkaar, bij gelegenheid, op te zoeken als het voorspel van de liefde zijn werk heeft gedaan.

Interessant is het gegeven dat oudere echtparen uiteindelijk toch apart slapen omdat zij door schade en schande veel wijzer geworden zijn.  Maar daar is dan wel jaren van slecht-slapen aan voorafgegaan.